Τα ξημερώματα της Τετάρτης, 12 Δεκεμβρίου, σημειώθηκαν δύο βανδαλισμοί χριστιανικών μνημείων στη πόλη της Ιερουσαλήμ, ενός Αρμενικού νεκροταφείου και της Μονής του Τιμίου Σταυρού της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας, που βρίσκεται κοντά στο Ισραηλινό Κοινοβούλιο.
Οι βάνδαλοι έγραψαν υβριστικά συνθήματα στην είσοδο του νεκροταφείου και του Μοναστηρίου, στον περιβολότοιχο και σε τρία ακόμη αυτοκίνητα της Μονής, των οποίων, επίσης, έσκασαν και τα λάστιχα. Συγκεκριμένα έγραψαν “Θάνατος στον Χριστιανισμό”, “ο Ιησούς είναι γιος μιας πόρνης”, “Ο Ιησούς είναι πίθηκος”, “Οι Μακκαβαίοι θα νικήσουν”, “Ευτυχισμένο Χάνουκα”, και “Τίμημα”.
Στα πλαίσια μιας συντονισμένης επιχείρησης, άγνωστοι επιτέθηκαν σε όχημα του Ερυθρού Σταυρού που μετέφερε συγγενείς κρατουμένων από τη Ραμάλλα που κρατούνται σε Ισραηλινές φυλακές και έβαλαν φωτιά σε ένα αυτοκίνητο στο χωριό Σούκμπα της Δυτικής Όχθης, κοντά στη Ραμάλλα, κι έγραψαν με σπρέϋ “καλές γιορτές” και “τίμημα” σε κάποιο σημείο κοντά στο φλεγόμενο όχημα.
Παράλληλα τη Τετάρτη το πρωί 70 περίπου Εβραίοι έποικοι εισέβαλαν στην αυλή του ιερού τζαμιού Al-Aqsa τέλεσαν ταλμουδικά τελετουργικά και έγραψαν ρατσιστικά συνθήματα σε τοίχους, προτού αποχωρήσουν.
Η Μονή του Τιμίου Σταυρού στοχοποιείται δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο, καθώς στις 7 Φεβρουαρίου του 2012 είχε ξανά πέσει θύμα βανδαλισμού. Τότε οι βάνδαλοι είχαν γράψει “Ιησού να πεθάνεις”, “έξω οι Έλληνες”, “Τίμημα” και είχαν υπογράψει ως “Οι Μακκαβαίοι της Μιγκρόν”.
Οι επιθέσεις αποδίδονται σε ακραίες ομάδες Εβραίων εποίκων που επιθυμούν την πλήρη ιουδαϊοποίηση της περιοχής, την επέκταση των παράνομων εποικισμών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και στη Δυτική Όχθη και την εγκαθίδρυση ενός Εβραϊκού Κράτους με την απομάκρυνση των επιρροών εκείνων τις οποίες θεωρούν “ξένες”.
Τις ανωτέρω επιδιώξεις και απόψεις εκφράζουν και τα παραπάνω συνθήματα, συγκεκριμένα την περίοδο αυτή οι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο γιορτάζουν το Χάνουκα (Hanukkah), την επέτειο της αποκατάστασης των Ιουδαϊκών παραδόσεων και του καθαγιασμού του Ιερού Ναού μετά την ήττα το 165 π.Χ. των εξελληνισμένων Εβραίων και του στρατού της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών που είχαν απαγορεύσει την τέλεση ιουδαϊκών μυστηρίων και εθίμων και είχαν επιβάλει τις εκμοντερνιστικές τότε ελληνιστικές πρακτικές.
Στο παρελθόν προνομιακοί στόχοι της “καμπάνιας του τιμήματος” αποτελούσαν περιουσίες Παλαιστινίων, τζαμιά και εγκαταστάσεις/βάσεις του Ισραηλινού στρατού στη Δυτική Όχθη, με τις επιθέσεις να αντεκδικούνται αποφάσεις δικαστηρίων για παύση της εποικιστικής οικοδόμησης και απομάκρυνση προκεχωρημενων φυλακίων εποίκων, τα οποία συχνά προηγούνται και προωθούν την ανάπτυξη μεγαλύτερων οικισμών.
Με αυξανόμενο ρυθμό, όμως, αυτές οι ενέργειες μεταφέρονται στο εσωτερικό του Ισραήλ και στρέφονται κατά χριστιανικών μνημείων, αλλά και των Χριστιανών κληρικών και πιστών. Εντός του 2012 σημειώθηκαν τουλάχιστον πέντε τέτοιες επιθέσεις σε εκκλησίες και μοναστήρια, ορθόδοξα και καθολικά, προκαλώντας την οργή των χριστιανικών κοινοτήτων και αρχών στη χώρα.
Εκπρόσωπος του Βατικανού, αντιδρώντας στη βεβήλωση του Μοναστηρίου του Αγ. Φραγκίσκου στις αρχές Οκτωβρίου 2012, είχε ασκήσει κριτική στο Ισραήλ για την εκπαιδευτική κουλτούρα περιφρόνησης προς τον Χριστιανισμό που καλλιεργεί στα μικρά παιδιά. Προειδοποιώντας για ένα αυξανόμενα αίσθημα δίωξης των Χριστιανών σημείωσε πως η ζωή τους στο Ισραήλ γίνεται ανυπόφορη. Πολλοί Χριστιανοί κληρικοί, αναφέρει το ρεπορτάζ της Telegraph, γίνονται αποδέκτες πτυσμών και χλευασμών από Υπερορθόδοξους Εβραίους και τα παιδιά τους στους δρόμους της Ιερουσαλήμ σε καθημερινή βάση.
Πρόσφατα, μάλιστα, με αφορμή την αναβάθμιση του καθεστώτος της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ από “οντότητα” παρατηρητή, σε μη-μέλος κράτος παρατηρητή, το Βατικανό είχε επικροτήσει την ψήφο στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού και είχε ζητήσει από την Παλαιστινιακή Αρχή να σεβαστεί τη διμερή συμφωνία τους, που είχε υπογραφεί το 2000, και προέβλεπε την υιοθέτηση ενός ειδικού νομικού καθεστώτος για την Ιερουσαλήμ, που θα διασφαλίζει την ελευθερία άσκησης και έκφρασης των θρησκευτικών πεποιθήσεων για όλες τις θρησκευτικές κοινότητες καθώς και την ανεμπόδιστη πρόσβαση στα ιερά τεμένη για τους πιστούς όλων των θρησκειών (στο παρελθόν, έχει εμποδιστεί η πρόσβαση Παλαιστινίων Χριστιανών από τη Δυτική Όχθη στην Ιερουσαλήμ σε μεγάλες χριστιανικές εορτές για λόγους “ασφαλείας”)
Το Ισραήλ αντιτίθεται έντονα στην εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος διεθνούς επιτροπείας στην Αγία Πόλη, στα πλαίσια μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με τους Παλαιστινίους, καθώς επιθυμεί την πλήρη προσάρτησή της (η Ανατολική Ιερουσαλήμ με τα θρησκευτικά ιστορικά μνημεία καταλήφθηκε από τους Ισραηλινούς στον πόλεμο των Έξι Ημερών το καλοκαίρι του 1967) και απορρίπτει τις άμεσες και έμμεσες αιτιάσεις περί διακρίσεων, ισχυριζόμενο πως το ίδιο είναι σε θέση να διασφαλίσει την θρησκευτική ελευθερία στη πόλη.
Όσον αφορά το παρόν περιστατικό, το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων γνωστοποίησε κι αυτό την έντονη διαμαρτυρία του προς τις Ισραηλινές αρχές και ζήτησε την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας.
Ο Ηγούμενος της Μονής του Τιμίου Σταυρού, π. Κλαύδιος δήλωσε σχετικά:
“Τους συγχώρεσα τη πρώτη φορά, θα τους συγχωρήσω τη δεύτερη φορά. Θα τους συγχωρήσω την έβδομη, και την εβδομηκοστή πέμπτη και την εβδομηκοστή έβδομη φορά θα τους συγχωρήσω….αυτός ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να γράψει κάτι στο εξωτερικό (του ναού). Εντάξει, αλλά χρειάζεται να έρθει και μέσα στη Μονή, να καθίσει μαζί μου, να πιούμε ένα καφέ και να του εξηγήσω γιατί πιστεύω στον Ιησού Χριστό και γιατί είναι ελεύθερο δικαίωμά μου (να πιστεύω)….πρέπει να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο και θα του πω “καλώς όρισες”. Είτε μαζί μου είτε με κάποιον άλλο ιερέα. Ας καθίσουμε κι ας μιλήσουμε. Αυτή είναι η καρδιά των θρησκειών…εύχομαι σ’ αυτούς τους ανθρώπους “χαρούμενο Χάνουκα””.
Το γραφείο του Ισραηλινού Πρωθυπουργού, Benjamin Netanyahu, εξέδωσε ανακοίνωση τονίζοντας πως: “Οι Εβραϊκές αξίες με τις οποίες γαλουχηθήκαμε και με τις οποίες γαλουχούμε τα παιδιά μας απορρίπτουν αυστηρά τέτοιες πράξεις…Η ελευθερία της λατρείας για όλες τις θρησκείες στο Ισραήλ θα περιφρουρηθεί και θα αναλάβουμε νομική δράση ενάντια στους ανήθικους ανθρώπους που διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα”.
Ο δήμαρχος της πόλης, Nir Barkat, με τη σειρά του καταδίκασε τον βανδαλισμό: “Δεν μπορούμε να ανεχθούμε αυτό το απεχθές και ακραίο φαινόμενο, μόνος στόχος του οποίου είναι η προσβολή της συνύπαρξης στην Ιερουσαλήμ, θα πρέπει να το κόψουμε από τις ρίζες του”.
Η ισραηλινή αστυνομία δήλωσε πως ερευνά το θέμα, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει προβεί σε καμία σύλληψη για κάποιο από τα άλλα σχετικά επεισόδια, παρόλο που έχει συστήσει ειδική ομάδα έρευνας γι αυτές τις πράξεις “αντεκδίκησης” και απόσπασης “τιμήματος”.
Περιστατικά όπως αυτά, όμως, φαίνεται να ενισχύονται από τη συμπεριφορά και τη γενική πολιτική της Ισραηλινής ηγεσίας, η οποία ασκεί ασφυκτικές πιέσεις στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων για τη διαχείριση της τεράστιας ακίνητης περιουσίας του, καθιστώντας τη στάση του καθοριστική για τη τύχη και τον θρησκευτικό και εθνικό χαρακτήρα της πόλης, την ώρα που η Ισραηλινή κυβέρνηση επιχειρεί μέσω κατεδαφίσεων, εξώσεων, εποικισμών και διώξεων να αλλάξει τη δημογραφική σύσταση και την ιστορική φυσιογνωμία της Πόλης, με στόχο να την προσαρτήσει de facto και να διατηρήσει τον έλεγχό της σε κάθε μελλοντική διευθέτηση του Ισραηλινο-Παλαιστινιακού ζητήματος.
Μόλις πρόσφατα το Ισραήλ δέσμευσε τραπεζικούς λογαριασμούς του Πατριαρχείου με πρόφαση την αποπληρωμή χρεών προς την υπηρεσία ύδρευσης Hagihon, καθιστώντας αδύνατη τη κάλυψη των εξόδων συντήρησης του Ναού του Παναγίου Τάφου.
Δεν είναι η πρώτη φορά, όμως, που το Ισραήλ έχει υιοθετήσει οικονομικές κυρώσεις σε βάρος του Πατριαρχείου. Το 2005 και μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε με τη πώληση γης του Πατριαρχείου από τον πρών Ειρηναίο σε όμιλο συμφερόντων Ισραηλινών, η Ιερά σύνοδος καθαίρεσε από το αξίωμά του τον πρώην Πατριάρχη και ανέδειξε τον Θεοφίλο Γ΄ στη θέση του. Το Ισραήλ, όμως, αρνήθηκε να αποδεχτεί την πράξη επικαλούμενο ανάγκη επικύρωσής της από την Ισραηλινή κυβέρνηση και στη συνέχεια προχώρησε σε πάγωμα των λογαριασμών του Ορθόδοξου Πατριαρχείου ώστε να μην μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τα έξοδά του. Για κάποιο διάστημα αρνήθηκε, μάλιστα, να ανανεώσει τις θεωρήσεις εισόδου των Ελλήνων κληρικών, απειλώντας τους, έτσι, με απέλαση. Δύο χρόνια αργότερα, το 2007, με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Ισραήλ αναγνωρίστηκε η νομιμότητα της ανάδειξης του νέου Πατριάρχη, όμως δεν έπαψαν και οι πιέσεις.
Τα διακυβεύματα τόσο για την επίσημη Ισραηλινή ηγεσία, που έχει φέρει την ακραία πτέρυγα της Ισραηλινής πολιτικής στην κυβέρνηση, όσο και για τις εξτρεμιστικές ομάδες των εποίκων και των υποστηρικτών τους, είναι τεράστια και τροφοδοτούν το κλίμα έντασης, από το οποίο προκύπτουν αυτές οι φανατικές ενέργειες.
Στο Ισραήλ κατοικούν περίπου 155.000 Χριστιανοί, ένα μικρό ποσοστό στον συνολικό πληθυσμό των 8 εκατομμυρίων κατοίκων. Στο παρελθόν η συντριπική πλειοψηφία του ποιμνίου ήταν Άραβες/Παλαιστίνιοι, όμως μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης πολλοί Ρώσοι και Ανατολικο-Ευρωπαίοι εβραϊκής καταγωγής αν και Χριστιανοί και χωρίς να έχουν ισχυρούς δεσμούς με τις εβραϊκές παραδόσεις, εκμεταλλευόμενοι το νόμο για την προσέλκυση μελών των εβραϊκών κοινοτήτων για τη δημογραφική στήριξη του του Ισραηλινού κράτους κατά των ντόπιων Παλαιστίνιων, μετανάστευσαν στο Ισραήλ και πλέον αποτελούν ίσως τη πλειοψηφία των Χριστιανών. Τέτοιες αλλαγές αναμένεται να αυξήσουν την επιρροή της Ρωσικής Εκκλησίας αλλά και να επηρρεάσουν ίσως και τη πολιτική του Πατριαρχείου, που μέχρι τώρα προσπαθούσε να κρατήσει μια ισορροπία μεταξύ των ισραηλινών αρχών και του αραβικού ποιμνίου.
Σημείωση Συντάκτη:
Από την ώρα της δημοσίευσης της αρχικής είδησης επιβεβαιώθηκαν συντονισμένες επιθέσεις και σε μουσουλμανικά μνημεία και Παλαιστινίους, γεγονός που καθιστά την αδράνεια των Ισραηλινών αρχών ακόμη πιο ύποπτη.
Από τη κήρυξη της ανακωχής μεταξύ των Παλαιστινίων της Γάζας και του Ισραήλ, το τελευταίο, με ορίζοντα τις εκλογές και θεωρώντας πως οι εξελίξεις αποδυνάμωσαν τις ισραηλινές θέσεις, φαίνεται πως προωθεί νέο σκηνικό έντασης με επιθέσεις σε Παλαιστινίους αγρότες και ψαράδες, νέα επιδρομή του στρατού εντός της Γάζας (όλες αυτές οι ενέργειες συνιστούν παραβιάσεις των όρων της ανακωχής), συλλήψεις ακτιβιστών και μελών ανθρωπιστικών οργανώσεων στη Δυτική Όχθη, εξαγγελίες οικοδόμησης νέων εποικισμών, σε μια παρατεταμένη και συστηματική προσπάθεια αναίρεσης όποιων ελπίδων και φιλοδοξιών αναδύθηκαν μετά την ανακωχή στη Γάζα και την αναγνώριση Παλαιστινιακού Κράτους από τον ΟΗΕ.
Η ασυλία που απολαμβάνει το Ισραήλ στο διεθνές σκηνικό, φαίνεται πως τρέφει και την ασυλία στο εσωτερικό της χώρας, με τις επίσημες αρχές να μην θεωρούν σκόπιμο να αναλάβουν δράση, αν δεν στηρίζουν και υποκινούν τις όποιες επιθέσεις, αφού δεν τους παρέχεται κανενα αντικίνητρο για τη συμμόρφωση με το νόμο και έχουν να κερδίσουν ακόμη και από τις “προωθημένες” ενέργειες επιμέρους οργανώσεων.
Μια λεπτομερή αναφορά για Ισραηλινές επιθέσεις, κρατικές και επιμέρους ομάδων, σε βάρος μη ιουδαϊκών θρησκευτικών μνημείων και κτιρίων μουσουλμανικής και χριστιανικής ιδιοκτησίας μπορείτε να δείτε εδώ.