Το ντοκυμαντέρ “Ώρα για Αλλαγή” εξετάζει τη νέα δυναμική που γεννιέται στη κοινωνία καθώς έρχεται αντιμέτωπη με ένα αδηφάγο οικονομικό, τραπεζοπιστωτικό σύστημα και με διεφθαρμένα, συντηρητικά και στάσιμα πολιτικά κόμματα, τα οποία δεν εμπιστεύεται και από τα οποία νιώθει αποκλεισμένη, εστιάζοντας σε τρία παραδείγματα επαναστατικής, σε μικρο-κοινωνικό ή τοπικό επίπεδο, πράξης:
1) ενός νέου Ισπανού που δανείστηκε μεγάλα ποσά από διάφορες τράπεζες και κάποια στιγμή σταμάτησε να πληρώνει τις δόσεις και μοίρασε τα χρήματα σε διάφορες οργανώσεις και χρηματοδότησε προσπάθειες εύρεσης και εφαρμογής ενός εναλλακτικού οικονομικού και κοινωνικού τρόπου ζωής.
2) μιας κοινότητας στην Εσθονία που έχει δημιουργήσει μια “Τράπεζα Ευτυχίας”, όπου οι άνθρωποι προσφέρουν εθελοντικά εργασία σε συνανθρώπους τους που τη χρειάζονται, ενισχύοντας τη κοινωνική αλληλεγγύη.
3) μιας προσπάθειας εισαγωγής και χρήσης ενός εναλλακτικού νομίσματος έναντι των χαρτονομισμάτων: του χρυσού dinar και του αργυρού dirham. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να αποφύγουν τις συνέπειες που προκαλεί ο πληθωρισμός στην αξία των νομισμάτων και στην αγοραστική αξία των μισθών, αλλά και να εγκαθιδρύσουν μια πιο ισότιμη βάση συναλλαγής, αναδιανέμοντας τον πραγματικό πλούτο στους πολίτες αντί της συσσώρευσής του στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών.
Κύριο θέμα αποτελεί η αναδιάταξη της οικονομίας και της πολιτικής από τα κάτω, με πρακτικές που εναντιώνονται ή παρακάμπτουν την επίσημη-θεσμική πολιτική και οικονομική τάξη.
Παράδοξο, αλλά συμπληρωματικό, χαρακτηριστικό αποτελεί ο, κατά τη γνώμη μου, συντηρητισμός ορισμένων από τους διανοούμενους-σχολιαστές, συνεντεύξεις των οποίων συνθέτουν το υλικό.
Ίσως είναι αισιόδοξο το γεγονός, όπως αναδύεται από το ντοκυμαντέρ, πως οι άνθρωποι και οι πολίτες δεν χρειάζεται να επανεφεύρουν τον τροχό για να αντιμετωπίσουν με αποτελεσματικό και ριζοσπαστικό ακόμη τρόπο, τα οικονομικά και κοινωνικά τους προβλήματα. Συχνά η “επιστροφή”, η άντληση λύσεων από το παρελθόν και η εφαρμογή τους στο παρόν δημιουργεί και συνεπάγεται κάτι νέο και διαφορετικό: η ενίσχυση των δεσμών των κοινοτήτων, των κοινωνικών δικτύων σε τοπικό και διατοπικό επίπεδο, η ανταλλακτική οικονομία και εφαρμογή λύσεων που οι άνθρωποι εμπιστεύονται γιατί τις βλέπουν, τις βιώνουν και τις ελέγχουν στη καθημερινή τους ζωή, φαίνεται να κερδίζει έδαφος στον επαναπροσδιορισμό των αξιών, των προτεραιοτήτων και των συμπεριφορών των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους.
Μετάφραση από την περιγραφή του ντοκυμαντέρ στο youtube:
Γνωρίστε τους νέους επαναστάτες της κουλτούρας “Κάντο-Μόνος-Σου” στη Βαρκελώνη στο Ταλλίν και στη Τζακάρτα. Είναι σύγχρονοι ήρωες. Δεν περιμένουν από τα πολιτικά κόμματα ή από τους θεσμικούς φορείς να αλλάξουν τον κόσμο· απλώς το κάνουν μόνοι τους, δημιουργώντας νέα τοπικά νομίσματα, εργαζόμενοι σε κοινωνικά δίκτυα ή απλά κλέβοντας από τις τράπεζες και αναδιανέμοντας τα χρήματά τους.
Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε κρίση και η δημόσια εμπιστοσύνη στους οικονομικούς θεσμικούς φορείς έχει εξαντληθεί. Καθώς οι εμπορικές τράπεζες διασώθηκαν με τα δισεκατομμύρια από τα χρήματα των φορολογουμένων και συνέχισαν να εφαρμόζουν τις παλιές τους πρακτικές, πολλοί άνθρωποι έχασαν την πίστη τους στους διευθυντές τραπεζών και στους πολιτικούς. Θύμωσαν με το κερδοσκοπικό οικονομικό σύστημα που φέρνει μεγάλο πλούτο σε λίγους και αστάθεια και ανεργία σε πολλούς.
Μπορεί αυτή η δυσαρέσκεια να οδηγήσει σε κοινωνική αλλαγή; Μπορεί να φανταστούμε βιώσιμες εναλλακτικές; Η Backlight ξεκινά μια παγκόσμια αναζήτηση με τον κοινωνιολόγο Manuel Castells και τον φιλόσοφο Peter Sloterdijk.