Ήταν η μόνη επιτυχημένη εξέγερση σκλάβων στην ιστορία. Συνέλαβε το πλήρες νόημα των Γαλλικών Επαναστατικών ιδεών – της ελευθερίας, της ισότητας, της αδελφότητας – και τις χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει τη πρώτη παγκoσμίως Μαύρη Δημοκρατία. Άλλαξε τη τροχιά της αποικιοκρατικής οικονομίας και οδήγησε στην αμερικανική απόκτηση των εδαφών της Λουιζιάνα από τη Γαλλία. Ήταν η Αϊτινή Επανάσταση, ένα κίνημα που ονομάστηκε η αληθινή στιγμή της γέννησης των καθολικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εν πολλοίς λησμονημένη σήμερα, η Αϊτινή Επανάσταση υπήρξε μια θύελλα στα τέλη του 19ου αιώνα που σάρωσε τις φυτείες του Νότου και ενέπνευσε σκλάβους και υπέρμαχους της κατάργησης της δουλείας σε όλο τον κόσμο.
Ο άνδρας που βρισκόταν στη πρώτη γραμμή της ιστορικής εξέργσης ήταν ο Toussaint Louverture. Ήταν γνωστός ανά τον κόσμο στην εποχή του και αξίζει μια θέση μεταξύ των πιο αξιομνημόνευτων φυσιογνωμιών σήμερα. Γεννημένος σκλάβος ο Toussaint Louverture ελευθερώθηκε από τον ιδιοκτήτη του πριν το ξέσμασμα της εξέγερσης. Κατείχε ιδιοκτησία και ήταν οικονομικά εξασφαλισμένος. Διακινδύνευσε τα πάντα προκειμένου να ηγηθεί ενός στρατού σκλάβων που θα μαχόταν, κατά σειρά, κατά της Γαλλικής, της Βρετανικής και της Ισπανικής αυτοκρατορίας για δώδεκα ολόκληρα χρόνια.
Συχνά τον συνέκριναν με τον George Washington. Αλλά τα στρατιωτικά του κατορθώματα ανέγειραν ανησυχίες στον Thomas Jefferson και τελικά προκάλεσαν μια πλήρους κλίμακας αναμέτρηση με τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Η τελευταία επιθετική εκστρατεία των Γάλλων οδήγησε στον θάνατο του Toussaint Louverture. Η Γαλλία παρόλαυτά ηττήθηκε και η πιο πλούσια αποικία στην αμερικανική ήπειρο έγινε μια ανεξάρτητη μαύρη δημοκρατία.
Η ιστορία της επανάστασης της Αϊτής είναι μια ιστορία σπάνιου πάθους. Μισό εκατομμύριο σκλάβει τόλμησαν να πιστέψουν στο τέλος της δουλείας και χιλιάδες σκοτώθηκαν προσπαθώντας να το επιτύχουν. Η ιστορία της επανάστασης είναι όμως και μια ιστορία ξεχασμένων ανθρώπων και ιστορικών ορόσημων. Οι σκλάβοι της Αϊτής δεν πολέμησαν μόνο με όπλα. Το 1794 μια πολυ-φυλετική αντιπροσωπεία ταξίδεψε στο Παρίσι για να απευθυνθεί στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση. Μίλησαν με τόλμη για την ηθική και φυσική βία της δουλείας. Ισχυρίστηκαν πως ο αγώνας τους ήταν μέρος της Γαλλικής Επανάστασης κατά του δεσμοτισμού. Και κέρδισαν τις εντυπώσεις. Η ευγλωττία των Αϊτινών Μαύρων οδήγησε σε ένα ξαφνικό διάγγελμα που όχι μόνο ανακήρυξε όλον τον μαύρο πληθυσμό της αυτοκρατορίας ελεύθερο, αλλά τους έκανε και Γάλλους πολίτες.