Σίγουρα αν παρακολουθεί κάποιος καλόπιστα τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων μηνών θα έχει προβληματιστεί από τις παλινωδίες των κομμάτων που στηρίζουν την τρέχουσα κυβέρνηση την ίδια στιγμή που ο προσανατολισμός τους σε όλες τις κρίσιμες περιστάσεις και για όλα τα διακυβεύματα παρέμεινε και αποδείχθηκε σαφής. Παρά την φαινομενική αντίφαση, είναι ακριβώς αυτές οι πολιτικές σταθερές που ορίζουν τους τακτικισμούς και τις θεατρικές εντάσεις εντός και μεταξύ των συστατικών κομμάτων της τρικομματικής κυβέρνησης.
Το πρωτεύον διακύβευμα είναι και παραμένει η υλοποίηση του “προγράμματος προσαρμογής” και “δημοσιονομικής εξυγίανσης” που υποδεικνύει η τρόϊκα, ενώ τα επικοινωνιακά παιχνίδια στόχο έχουν να διατηρήσουν τα ελάχιστα ψήγματα πολιτικής στήριξης των τριών αυτών κομμάτων, μετριάζοντας κατά το δυνατό τις κοινωνικές αντιδράσεις και περιορίζοντας τη συμπαράταξη κοινωνικών δυνάμεων πέρα από κομματικές γραμμές· η κομματική λογική και νοοτροπία είναι η μόνη συνθήκη που εμποδίζει την πλήρη καταβαράθρωση των δημοσκοπικών τους ποσοστών.
Την ώρα βέβαια που συμπράττουν εναντίον του λαϊκού συμφέροντος, ταυτόχρονα ανταγωνίζονται μεταξύ τους, καθώς αυτή είναι η συνθήκη για την άνοδο των ποσοστών τους και τον επαναπροσδιορισμό του πολιτικού βάρους καθενός σε αυτή τη συμμαχία, κι όσο φαινομενικά αποκλίνουν με τους τακτικισμούς, τόσο συγκλίνουν στους στρατηγικούς στόχους.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η στάση του προέδρου του ΛΑΟΣ, Γ. Καρατζαφέρη, που φαίνεται να έχει αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο τηλεοπτικό δράμα μετά την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.
Πριν ακόμη μπει η Ελλάδα στον “μονόδρομο” του μνημονίου, από τον Φλεβάρη 2009 ο κος Καρατζαφέρης από το βήμα της βουλής μιλούσε για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης με συμμετοχή όλων των κομμάτων με πρωθυπουργό τον Λ. Παπαδήμο, τον “καλύτερο που έχουμε”, για να ηγηθεί μιας εθνικής προσπάθειας με περιορισμένο ορίζοντα χρόνου.
Κάποιοι θα μπορούσαν να το ονομάσουν διορατικότητα, κάποιοι άλλοι απάντηση σε κινήσεις του παρασκηνίου τις οποίες προσέτρεξε να υποστηρίξει ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ για ίδια πολιτικά οφέλη.
Τον Ιούνιο του 2011 άλλαξε γνώμη, απέρριψε τον κο Παπαδήμο με το επιχείρημα πως κανείς δεν θα εμπιστευόταν ένα μη πολιτικό πρόσωπο και πρότεινε για πρωθυπουργό και ηγέτη μιας πολυκομματικής κυβέρνησης τον Κωστή Στεφανόπουλο, πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
http://www.youtube.com/watch?v=Rjlo7aWZ1SA
Tν Αύγουστο 2011 ο Γ. Καρατζαφέρης ανακάλυψε τις ξένες/διεθνείς ομάδες συμφερόντων, όπως τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, θεωρώντας ύποπτους όποιους μετέχουν σε αυτές. Τον Νοέμβρη 2011 άλλαξε πάλι γνώμη, εκφράζοντας την άποψη πως η συμμετοχή σε τέτοιες λέσχες προσώπων που τώρα κατέχουν ηγετικές πολιτικές θέσεις, αν μη τι άλλο είναι θετική και μπορεί να βοηθήσει τη χώρα καθώς αυτές οι ομάδες συμφερόντων θα στηρίξουν έναν δικό τους άνθρωπο, απορρίπτοντας τυχόν αιτιάσεις ως προς τις προθέσεις και τα σχέδιά τους.
Η παράθεση παραδειγμάτων κάθε άλλο παρά εξαντλητική θα μπορούσε να είναι, καθώς σε κάθε σχεδόν εμφάνισή του ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ παρέχει αφορμές για σχετικά σχόλια. Συνολικά θα μπορούσε να ειπωθεί πως τα μικρότερα αλλά φιλόδοξα κόμματα της φιλομνημονιακής παράταξης, ΛΑΟΣ και Δημοκρατική Συμμαχία, προσπαθούν να αντλήσουν όσα περισσότερα οφέλη μπορούν από τις εξελίξεις στο ανώτερο και ανώτατο πολιτικό σκηνικό, αναλαμβάνοντας να παίξουν το ρόλο της “συνείδησης” ή ενοποιητικής αρχής στα πολιτικά εγχειρήματα προώθησης των μνημονιακών πολιτικών, επικρίνοντας τους αρχηγούς των μεγάλων κομμάτων όταν επιδίδονται σε αγώνες αλληλοκατηγοριών ή όταν υπουργοί τους, υποκριτικά και μη, εκφράζουν αμφιβολίες για την ευόδωση των προωθούμενων πολιτικών, αλλά και υποβάλλοντας τις λύσεις που προκρίνουν οι ισχυροί ξένοι παράγοντες για τον απεγκλωβισμό από πολιτικά αδιέξοδα.
Με τον τρόπο αυτό διεκδικούν την αναγνώριση των ευρωπαίων εταίρων και των τοπικών υποστηρικτών του μνημονίου, προσπαθούν να εδραιωθούν ως αξιόπιστοι και έμπιστοι συνομιλητές σε διεθνές επίπεδο και να βρουν και χρηματοδότες των εκλογικών προσπαθειών τους, αφού ως μετέχοντες στο κοινοβούλιο προωθούν συστηματικά τις διεθνείς επιλογές για την Ελλάδα.
Στη περίπτωση του Καρατζαφέρη, αυτή η προσπάθεια ανάπλασης του ρατσιστικού προφίλ του κόμματος και ενίσχυσης του διεθνούς στάτους του έχει καταγραφεί και στα εμπιστευτικά τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας στην Ελλάδα που έφερε στο φως το Wikileaks.
Αυτή η βδομάδα και πλέον διαβουλεύσεων μεταξύ πολιτικών αρχηγών για τη συμφωνία επί των γενικών όρων της νέας δανειακής σύμβασης και του PSI θυμίζει τη περίοδο του τέλους Οκτώβρη και αρχών Νοέμβρη: της Συνόδου Κορυφής, των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου και το παρασκήνιο ανάδειξης του Λ. Παπαδήμου στη θέση του πρωθυπουργού. Το διακύβευμα τώρα όπως και τότε δεν είναι μόνο ποιά θα είναι τα μέτρα που θα εφαρμοστούν, αλλά και ποιά κυβέρνηση θα κληθεί και θα μπορέσει να τα εφαρμόσει.
Στήνεται πάλι ένα παρόμοιο επικοινωνιακό παιχνίδι: συνεχή συνάρια τροφοδοτούνται στον τύπο, η τρόϊκα φαίνεται να κάνει πίσω σε κάποια θέματα, μετά εμμένει και θέτει νέα, η Ευρώπη παρεμβαίνει με αδιάλλακτη στάση, διαρρέουν διάφορα μέτρα που καταδεικνύουν την ενεργή και συνεχή διαπραγμάτευση, γίνονται αντιμνημονιακές δηλώσεις ανυποταξίας ανταγωνιστικές μεταξύ των αρχηγών και ενάντια στη τρόϊκα, η αγωνία επιτείνεται συνεχώς έως τη στιγμή της λύσης…Την ανακοίνωση των μέτρων διαδέχθηκαν δηλώσεις περί εσπευσμένων εκλογών από τη ΝΔ και προτάσεις σχηματισμού κυβέρνησης τεχνοκρατών από το ΛΑΟΣ.
Από αυτές τις διαπραγματεύσεις διαφάνηκε και μια τάση συμπαράταξης μεταξύ ΝΔ και ΛΑΟΣ, με τον Καρατζαφέρη να δηλώνει ότι συντάσσεται με τον Σαμαρά και ότι παλεύουν μαζί για θέματα που το ΠΑΣΟΚ είχε εγκαταλείψει και το ΠΑΣΟΚ να δηλώνει ότι αυτά είχαν ληθεί προ διημέρου, την ώρα που στα κανάλια διαρρεόταν το ακριβώς αντίθετο. Από τη πλευρά του προέδρου της ΝΔ δε, δεν έγινε καμία δήλωση προσέγγισης με το ΛΑΟΣ αλλά μάλλον προεκλογικοί λόγοι ενός μέλλοντος πρωθυπουργού.
Αυτό μπορεί να έχει σχέση και με τις δημοσκοπήσεις που φέρουν τη ΝΔ πρώτη με 31%, μη επαρκές ποσοστό για να κυβερνήσει μόνη της, το ΛΑΟΣ με μειωμένο ποσοστό 5% (τη Δημοκρατική Συμμαχία να μένει εκτός βουλής) και το ΠΑΣΟΚ καταβαραθρωμένο στο 8%. Αυτή η εξέλιξη μειώνει το ειδικό βάρος του ΠΑΣΟΚ εντός της τρικομματικής, με τα μικρότερα κόμματα να συγκλίνουν προς το πολιτικά συγγενέστερο. Η ΝΔ από την άλλη μέχρι τώρα, ειδικά προτού συμμετάσχει στη τρικομματική κυβέρνηση, χρησιμοποιούσε την αντίθεσή της με το ΛΑΟΣ για τη συσπείρωση των κεντροδεξιών ψηφοφόρων του.
Ταυτόχρονα με τη ρητορική ενίσχυση της ΝΔ ο Γ. Καρατζαφέρης τάχθηκε υπέρ μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών, όπως του Μόντι στην Ιταλία, για την παράκαμψη των κομματικών ανταγωνισμών εντός του κυβερνητικού σχήματος. Αυτή η πρόταση, σε συνδυασμό με την εμμονή του ΠΑΣΟΚ στην παράταση του βίου της έκτακτης αυτής κυβέρνησης, φαίνεται να λειτουργεί υπέρ της λύσης που ευνοείται από την Ευρώπη, ενός κυβερνητικού σχηματισμού που θα στηρίζεται από τις κύριες κοινοβουλευτικές δυνάμεις, την ωρα που καμά δεν θα είχε αυτοδυναμία σε περίπτωση εκλογών και ενδέχεται τα ποσοστά τους να πέσουν ακόμη περισσότερο, αποφεύγοντας παράλληλα την ταύτιση των εφαρμοζόμενων αντιλαϊκών και αντιδημοφιλών μέτρων με συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Συγκροτείται έτσι ένας κοινοβουλευτικός πυρήνας επαρκής για την υποστήριξη μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης και οι κόντρες μεταξύ των κομμάτων που τον συναποτελούν αναβάλλονται (και περιορίζονται κατά το δυνατόν), ενισχύοντας τη πολιτική σταθερότητα (κατά τους προσφιλείς συλλογισμούς που τείνουν να αποκλείουν εν πολλοίς από τις εξελίξεις τον λαϊκο παράγοντα).
Ο Γ. Καρατζαφέρης λοιπον διάγει τον πολιτικό του βίο κάνοντας τον ΛΑγΟ μία για τη ΝΔ και μία για τη Τρόϊκα, ώστε να είναι καλυμμένος σε κάθε περίπτωση. Οι δηλώσεις του, μετά τη συμφωνία του επί των περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, για καταψήφιση του μνημονίου στο κοινοβούλιο, ταυτόχρονα με την παραίτηση των υπουργών του από τη κυβέρνηση, αν όμως τη κάνει δεκτή ο Λ. Παπαδήμος, και τη δήλωση δύο εξ αυτών πως θα τη στηρίξουν σε κάθε περίπτωση, συμπληρώνουν το φαιδρό τοπίο των ελιγμών του ΛΑΟΣ.