Μια σειρά..ευρηματικών διαφημιστικών σποτ έχει ρίξει η Νέα Δημοκρατία στον προεκλογικό αγώνα για τις ψήφους των Ελλήνων πολιτών στις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012. Κάποια προσβλητικά, κάποια απλώς αστεία, όλα όμως πιστά στις αρχές των φτηνών εντυπώσεων και του δεξιού λαϊκισμού που υποτιμά τη νοημοσύνη των ψηφοφόρων, χαρακτηριστικά ενός πολιτικού ήθους και μιας πολιτικής σκέψης και πρακτικής που ορίζει πως όταν οι “από πάνω” απευθύνονται στους “από κάτω”, πρέπει το μήνυμα “να πιάσει πάτο” για να καταστεί κατανοητό και δραστικό.
(σημειολογικά, το άνωθεν “σποτάκι” φαίνεται να στοχεύει από κοινού και τον “Αλέξη” Τσίπρα και τον “πολύ” Πάνο Καμμένο)
Έκδηλη είναι η προσπάθεια ανασκευής του αποτελέσματος των εκλογών της 6 Μαΐου 2012. Για τρία-τέσσερα εικοσιτετράωρα τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα εμφανίζονταν μουδιασμένα, τρομαγμένα, υποκριτικώς απολογητικά και μετανοημένα, διακηρύσσοντας πως σέβονται τη βούληση και την επιλογή του ελληνικού λαού.Η αντεπίθεση, όμως, που ξεκίνησαν τη πρώτη βδομάδα μετά τις εκλογές και το παιχνίδι των διερευνητικών εντολών, βρίσκεται τώρα σε πλήρη ανάπτυξη.
Δεν χρειάστηκε παρά ένας μήνας μακρυά από τους υπουργικούς θώκους για να αρχίσουν να προσποιούνται και να μιλούν ωσάν ό,τι βιώσε ο ελληνικός λαός τα τελευταία δύο μόλις χρόνια και τους πρόσφατους μήνες ήταν δουλειά και έργο μιας άλλης, άγνωστης κυβέρνησης. Ήταν σύνηθες να κατηγορεί το ένα κόμμα το άλλο με τον ίδιο τρόπο, αλλά πλέον μεταθέτουν το βάρος της ευθύνης και στη μικρή μειοψηφία του ελληνικού κοινοβουλίου, κατά το παράδειγμα των λόγων Γερμανών πολιτικών όπως ο Wolfang Schauble, κατά τον οποίον η Ελλάδα φταίει για ό,τι πήγε κι ό,τι θα πάει στραβά στην Ευρωζώνη ως προς την εξέλιξη της κρίσης.
Προκαλεί ερωτήματα, βέβαια, πώς θα διαπραγματευτούν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ το μνημόνιο που υπέγραψαν και δεσμεύτηκαν να τηρήσουν, όταν και λόγω ιδεολογίας και υπερθεματίζοντας για προεκλογικές σκοπιμότητες, επαναλαμβάνουν διαφορετικές εκδοχθές του “μνημόνιο ή δραχμή”. Έχοντας παίξει αυτό το παιχνίδι στην εσωτερική πολιτική διαμάχη, καθιστόμενοι “παπαγαλάκια” των πιο απαισιόδοξων και εκβιαστικών δηλώσεων θεσμικών εκπροσώπων της ΕΕ και της Ευρωζώνης – με συγκεκριμένα συμφέροντα – υπονομεύουν την διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας έναντι των δανειστών της. Από τη στιγμή που υπερασπίζονται τόσο φανατικά το μνημόνιο και τις δεσμεύσεις του, πιθανώς δεν τους ενδιαφέρει – πέραν της επανεκλογής τους. Με τη πολιτική τους, όμως, τους μόνους που αφήνουν στο απυρόβλητο, για την ακρίβεια υιοθετούν και την οπτική τους γωνία, είναι οι δανειστές, τους οποίους εντός και εκτός διαφημιστικών σποτ (όπως στο “μπλοφάρουν μωρούλι..”) βγάζουν λάδι.
Όσον αφορά το αποτέλεσμα της κάλπης της 6 Μαΐου, ο “σεβασμός” του μηνύματος των πολιτών αίφνης έγινε ψήφος διαμαρτυρίας, υπό το κράτος του “θυμικού”, που πρέπει να διορθωθεί από την “λογική”, ακόμη κι αν το εμπόριο φόβου και τα πεπραγμένα των περασμένων κυβερνήσεων είναι σε βάρος τους. Με τον τρόπο αυτό ειρωνεύονται κατάματα τον ελληνικό λαό, με την αυτοπεποίθηση ενός ισχυρού εκβιαστή.
Ακολουθεί άλλο ένα δείγμα πολιτικού ήθους προεκλογικής καμπάνιας της ΝΔ, αυτή τη φορά των νομαρχιακών εκλογών του 2002.