Το ντοκυμαντέρ των Harald Schumann και Árpád Bondy που εξέπεμψε στις 9/3/15 το 1ο κανάλι της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης ARD και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Μια πιο εκτεταμένη βερσιόν του είχε προβληθεί από το γαλλογερμανικό κανάλι ARTE στις 24/2/15
Ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, (του οποίου το όνομα ακουγόταν ως ένα από τα επικρατέστερα για την θέση του πρωθυπουργού στην νέα υπό σχηματισμό κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας τον Νοέμβριο του 2011), γενήθηκε στην Αίγυπτο το 1947 και σπούδασε οικονομικές επιστήμες στη Γαλλία και απέκτησε ένα πλούσιο βιογραφικό τόσο πολιτικό όσο και επαγγελματικό.
Ήταν στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου και τον συμβούλευε για οικονομικά θέματα πριν αναλάβει την εξουσία όταν στα τέλη της δεκατίας του ’70 ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές το 1981 ανέλαβε διάφορες αρμοδιότητες, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Συντονισμού (Οκτώβριος-Δεκέμβριος του 1981), Υφυπουργός στο ίδιο υπουργείο (1981–1982), Υφυπουργός Οικονομικών (1982–1983) και Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας (1984–1987).
Περισσότερα »Αναδημοσίευση: Η διαδρομή του Παναγιώτη Ρουμελιώτη
Η είδηση στην Ελλάδα πέρασε στα ψηλά, όχι μόνο από τα Μέσα Ενημέρωσης αλλά τα πολιτικά κόμματα και πρωτίστως την ίδια την Δικαιοσύνη, η οποία σε κάποια άλλη χώρα θα είχε παρέμβει αυτεπάγγελτα μπροστά σε μία τέτοια ομολογία, όπως αυτή στην οποία προέβη ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης στην εφημερίδα New York Times. Ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, ο οποίος από τις αρχές του 2010 μέχρι προσφάτως είχε διοριστεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις ως εκπρόσωπος της χώρας μας στο ΔΝΤ, έκανε στην αμερικανική εφημερίδα την ακόλουθη απίστευτη δήλωση: “Γνωρίζαμε στο ΔΝΤ από την αρχή πως το συγκεκριμένο πρόγραμμα ήταν αδύνατον να εφαρμοσθεί, καθώς δεν υπήρξε πουθενά ένα επιτυχές παράδειγμα” καθώς- όπως σημειώνει- η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ, δεν της επιτρέπει την υποτίμηση του νομίσματός της και την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητάς της.
Περισσότερα »Αναδημοσίευση: ΔΝΤ – Ποιοί ήξεραν και γιατί δεν μιλούσαν;
Σε αγώνα δρόμου δέκα ημερών επιδίδεται η κυβέρνηση, προκειμένου να «κλειδώσει» το πακέτο των μέτρων 11,5 δισ. ευρώ της διετίας 2013-2014 μέχρι την επανάκαμψη της τρόικας στις 24 Ιουλίου. Ο «λογαριασμός» των 11,5 δισ. ευρώ θα αφορά κυρίως δραστικές περικοπές δαπανών, οι οποίες με βάση το Μνημόνιο θα πρέπει να συμπεριληφθούν στο νέο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής.
Εάν εξαιρεθεί η εξίσωση του φόρου στα καύσιμα, τα αντισταθμιστικά μέτρα για την αποφυγή των περικοπών στα ειδικά μισθολόγια και η εφαρμογή του ειδικού τέλους των ακινήτων που δρομολογούνται άμεσα, το πακέτο θα πρέπει να αλιεύσει μέτρα από τη γνωστή δεξαμενή που αποτελούν μισθοί, συντάξεις, κοινωνικά και προνοικακά επιδόματα, δαπάνες Υγείας, Παιδείας, Αμυνας, Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και δημόσιος τομέας.
Περισσότερα »Αναδημοσίευση: Τι κόβεται για να βρεθούν τα 11,5 δισ. ευρώ
Λίγοι Έλληνες έχουν ένα καλό λόγο να πουν για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα αυτές τις μέρες. Πιστεύουν πως αυτό συνιστά τη πραγματική αιτία για τρέχουσα κρίση στη χώρα τους, έχοντας προωθήσει ροές έυκολου χρήματος στους πολιτικούς τους και τώρα απαιτώντας μια ουγκιά οικονομικής σάρκας.
Ήταν η ίδια ιστορία πριν από 800 χρόνια. Οι άνδρες της Τέταρτης Σταυροφορίας, που είχαν αρχικά ξεκινήσει για να πολεμήσουν για τον Χριστιανισμό στους Άγιους Τόπους, βρέθηκαν να λεηλατούν την Κωνσταντινούπολη, την πρωτεύουσα της ελληνόφωνης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, λόγω τεράστιων χρεών που είχαν συσσωρευθεί στη Δύση.
Όπως ισχύει και για τα περισσότερα ανώτατα στελέχη διεθνών οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, ο βίος και η πολιτεία της κυρίας Λαγκάρντ αρκεί για να εξηγήσει την σημερινή, διεθνή κρίση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου. Πρόκειται για μικρή, διαπλεκόμενη κλίκα που ενώνεται μέσω της απληστίας και της διαφθοράς, ληστεύοντας τον παγκόσμιο πλούτο.
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη. Δεν είναι το φάντασμα που περιγράφεται στο κομμουνιστικό μανιφέστο. Είναι το φάντασμα του Τσίπρα. Για όσους δεν καταλάβατε ακόμη, η Ευρώπη ολόκληρη -η Ελλάδα σίγουρα- κινδυνεύει από την πιθανότητα ανάληψης της εξουσίας από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ό,τι έφτιαξαν με επιμέλεια τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις της Ελλάδας πάει κατά διαόλου. Η χώρα δεν θα είναι η ίδια. Το τιμόνι της δεν θα είναι στα στιβαρά χέρια της Τόνιας Αντωνίου, της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, του καπετάνιου του Τιτανικού Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Η καρέκλα της εξουσίας δεν θα τρίζει πια, κάτω από το πολιτικό βάρος του Ευάγγελου Βενιζέλου και ο Άκης δεν μπορεί πια να βοηθήσει γιατί είναι φυλακή. Η ευρωπαϊκή προοπτική του Σαμαρά που ατένιζε την Ευρώπη στα προεκλογικά σποτ από τα παράθυρα της Αγιά Σοφιάς απειλείται να ακυρωθεί. Ο δε Καραμανλής, δεν θα μπορεί να αρθρώσει στο μέλλον ούτε τις 15 λέξεις που είπε μέσα σε 3 χρόνια. Ακέραιοι άνθρωποι όπως ο Παυλίδης, ο Μπασιάκος, ο Δούκας, κάτι κουμπάροι μετά του Παναγιώτη Ψωμιάδη, δεν θα μπορούν πια να προσφέρουν. Όλα θα παραδοθούν στο χάος.
Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκιμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή.
Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.