http://www.youtube.com/watch?v=Vwli6Nitkh4
Ο πρώην διευθυντής δημοσίων σχέσεων του ειδησεογραφικού πρακτορείου Al Jazeera και νυν εργαζόμενος στο Al Arabiyah της Σαουδικής Αραβίας, Jihad Ballout, μιλάει στο ιρανικό τηλεοπτικό δίκτυο PressTV για την αλλαγή που συντελέστηκε στο τρόπο δημοσιογραφικής κάλυψης των γεγονότων στον αραβικό κόσμο από το Al Jazeera τη τελευταία δεκαετία και κατέστη ιδιαίτερα εμφανής στη περίπτωση της Αραβικής Άνοιξης, κατά την οποία η δημοσιογραφική του προσέγγιση διαφοροποιήθηκε ανάλογα με τη περίπτωση: αφενός επένδυσε σημαντικά στη κάλυψη των γεγονότων στη Λιβύη και στη Συρία, σε ευθυγράμμιση με την εξωτερική πολιτική του Κατάρ, αφετέρου η αναφορά στις εξελίξεις το Μπαχρέϊν ήταν και παραμένει πλημμελής.
Όπως σημειώνει, το μοναδικό “πείραμα” αντικειμενικής παναραβικής κάλυψης και σχολιασμού των γεγονότων άρχισε να παρεκκλίνει από το πόλεμο του Ιράκ και μετά – όταν η πληρέστερη κάλυψη των τεκταινομένων σε σχέση με τα δυτικά ΜΜΕ, και η ιδιαίτερα ανεπιθύμητη από τις ΗΠΑ μετάδοση εικόνων νεκρών αμερικανών στρατιωτών, τού κόστισε τον βομβαρδισμό των γραφείων του στη Βαγδάτη. Έκτοτε σταδιακά άρχισε να αντιμετωπίζεται από τη μοναρχική οικογένεια του Κατάρ ως μέσο για τον προπαγανδισμό των θέσεων του Κατάρ, ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής. Ως αποτέλεσμα, αν και παρέμεινε δημοφιλές, έχασε μέρος της αξιοπιστίας του και αποστασιοποιήθηκε από το γενικότερο αραβικό αίσθημα, ανοίγοντας το δρόμο για την επέκταση άλλων δημοσιογραφικών πρακτορείων, όπως το Russia Today, στα πλαίσια της αναζήτησης εκ μέρους των θεατών εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης.
Η πλήρης μεταγραφή της συνέντευξης είναι διαθέσιμη στα αγγλικά από την ιστοσελίδα του PressTV.
Σημείωση Συντάκτη:
Η μετάλλαξη θα πρέπει να ερμηνευτεί και σε σχέση με τον ανερχόμενο και ισχυροποιούμενο ρόλο του Κατάρ στη περιοχή στα πλαίσια της στενότερης συνεργασίας του με τις ΗΠΑ και του νέου δόγματός τους για “πολυμερή” πολιτική συνεργασία στην επίλυση ζητημάτων, ως συνέπεια της οικονομικής τους αποδυνάμωσης αλλά και ως στρατηγική επιλογή για τον μετριασμό της προβολής των ΗΠΑ στις δυτικές επεμβάσεις με στόχο τον περιορισμό των κινδύνων ασφαλείας για τις αμερικανικές δυνάμεις ανά τον κόσμο και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, εν μέρει του οικονομικού κόστους για τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ αλλά και την διευκόλυνση μελλοντικών επεμβάσεων, με τον τονισμό της στήριξης και της συμμετοχής πολλών κρατών σε κάθε εγχείρημα.
Η εφαρμογή αυτής της προσέγγισης έγινε ιδιαίτερα εμφανής κατά τη διάρκεια της ΝΑΤΟϊκής επέμβασης στη Λιβύη και κυρίως στη διαχείριση της επέμβασης από τα ΜΜΕ που υπερτόνιζαν τη συμμετοχή της Γαλλίας στην επιχείρηση ως έχουσας, υποτίθεται, τη πρωτοβουλία, τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των πτήσεων και των βομβαρδισμών γινόταν από αμερικανικά μαχητικά, καθώς και η έμφαση στην “τοπική” στήριξη των πολεμικών επιχειρήσεων από τον Αραβικό Σύνδεσμο (κι όχι την Αφρικανική Ένωση). Στη πραγματικότητα, από τα 22 μέλη του Συνδέσμου μόνο 11 ήταν παρόντα στη ψηφοφορία για την επιβολή της ζώνης αεροπορικού αποκλεισμού στις 12 Μαρτίου 2011 και από αυτά μόνο 9 ψήφισαν υπέρ της επέμβασης στη Λιβύη, από τα οποία τα 6 είναι μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (GCC – Σαουδική Αραβία, Κουβέϊτ, Μπαχρέϊν, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Ομάν) στα οποία η αμερικανική πολιτική επιρροή – και στρατιωτική παρουσία – είναι ιδιαίτερα ισχυρή.
Παρά την έντονη ανάμιξη του Κατάρ στη Λιβύη, που συμπεριλάμβανε και την ανάπτυξη εκατοντάδων στρατιωτών στο λιβυκό έδαφος, αυτή σχολιάστηκε από το Al Jazeera μόνο εκ των υστέρων και ελεγχόμενα, εφαρμόζοντας μια επιλεκτική λογοκρισία στο τηλεοπτικό δίκτυο.
Στη περίπτωση της Συρίας δε, αμερικανοί αναλυτές, μέλη δυτικών ερευνητικών ινστιτούτων και οργανισμών, λαμβάνουν συχνά βήμα ως ανεξάρτητοι σχολιαστές των γεγονότων, αναπτύσσοντας τις θέσεις της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής ενώ και η ιστοσελίδα του Al Jazeera συστηματικά λειτουργεί ως πηγή διάχυσης της προπαγάνδας της συριακής αντιπολίτευσης.