Μέσα στο πλαίσιο της αγωνιώδους προσπάθειας του κατεστημένου να αναδείξει πάση θυσία πρώτο κόμμα στις εκλογές της 17ης Ιουνίου την παραπαίουσα -και ανίκανη να εκμεταλλευθεί την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ- ΝΔ, αποσιωπάται μια σοβαρή πολιτική εξέλιξη: η διολίσθηση της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά όλο και δεξιότερα. Ο εναγκαλισμός της ΝΔ με την ακροδεξιά στην απέλπιδα προσπάθεια να επιβιώσει ο αποτυχημένος αρχηγός της, προσλαμβάνει πλέον ενοχλητικές διαστάσεις.
Πρόκειται για ακόμα μία ολέθρια συνέπεια της πολιτικής του Μνημονίου σε συνάρτηση με την εγκατάλειψη της αντιμνημονιακής γραμμής από τον Αντ. Σαμαρά. Δεν φτάνει που οδήγησε στον… 24πλασιασμό (!) της εκλογικής δύναμης της Χρυσής Αυγής (από 0,29% το 2009 στο 6,97% το 2012) και στην πανηγυρική είσοδό της στη Βουλή, ώθησε επιπλέον στη μετακόμιση στη ΝΔ ολοένα και περισσότερων βουλευτών του… ΛΑΟΣ!
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα αρχίσει να προσλαμβάνει και βουλευτές της Χρυσής Αυγής ο πρόεδρος της ΝΔ, αν και κανείς πλέον δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι δεν θα προβεί και σε τέτοιες ενέργειες, όταν κάποια στιγμή φοβηθεί ότι χάνει τις εκλογές! Η πολιτική ουσία της γραμμής Σαμαρά είναι ότι ο πρόεδρος της ΝΔ γκρεμίζει κάθε πραγματικό ή προσχηματικό φραγμό που υποτίθεται ότι χώριζε την κοινοβουλευτική Δεξιά από την ακροδεξιά, κοινοβουλευτική ή μη. Πέρα δηλαδή από την κοινωνική και οικονομική αντιδραστικοποίηση του κόμματός του από τη στιγμή που μεταπήδησε στο μνημονιακό στρατόπεδο ο Αντ. Σαμαράς αντιδραστικοποιεί τη ΝΔ συγχωνεύοντάς την με την ακροδεξιά και στο πολιτικό επίπεδο.
Με τη γραμμή αυτή όμως ο Αντ. Σαμαράς γυρίζει τη ΝΔ μισόν… αιώνα πίσω, στα χρόνια της προδικτατορικής, εμφυλιοπολεμικής Δεξιάς! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην πολιτική ο σκοπός αγιάζει τα μέσα στον ανελέητο αγώνα για τις καρέκλες και τα πλούσια υλικά οφέλη της εξουσίας.
Αναντίρρητα όμως δεν συνιστά κέρδος για τον ελληνικό λαό εν έτει 2012 να έχει μια Δεξιά της δεκαετίας του… 1950 μόνο και μόνο για να γίνει πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς. Αφόρητα βαρύ φαντάζει το τίμημα.
Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς ότι από τη στιγμή που δεν προσχώρησε στη ΝΔ ο ΛΑΟΣ ως κόμμα συνολικά, το πολύ πολύ που προσδοκά να κερδίσει η ΝΔ από τον εναγκαλισμό της με ακροδεξιούς βουλευτές είναι από 1 έως 2 εκατοστιαίες μονάδες, το τίμημα είναι όντως πολύ βαρύ. Δεν υπάρχουν όμως ενστάσεις από τις ελίτ του τόπου μας γι’ αυτή τη στροφή του Αντ. Σαμαρά προς την Ακροδεξιά. Μπορεί ο πρόεδρος της ΝΔ να είναι πανικόβλητος γιατί στις 17 Ιουνίου παίζει το κεφάλι του πολιτικά, αλλά και το εγχώριο κατεστημένο θέλει πάση θυσία να αποτρέψει την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, που θα σημάνει τον σχηματισμό μιας αριστερής και κατά βάση αντιμνημονιακής αρχικά κυβέρνησης, οπότε καμιά αναστολή δεν υπάρχει ως προς τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.
Εκείνος που είναι ομολογουμένως αξιοθρήνητος σε αυτή την ιστορία είναι ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης.
Νόμιζε αφελώς ότι αν κατόρθωνε, να γίνει δεκτός σε μια κυβέρνηση, θα τερμάτιζε τον διακριτικό αποκλεισμό του κόμματός του, και από το δεξιό περιθώριο θα το έφερνε στο κεντρικό πολιτικό παιχνίδι.
Αδίστακτα ψήφισε υπέρ του Μνημονίου για να ανοίξει τον δρόμο συμμετοχής του σε κυβέρνηση. Υλοποίησε το όνειρό του συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Παπαδήμου, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως έτσι υπέγραφε τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του κόμματός του. Το κατάλαβε πολύ αργά.
Το μνημονιακό κυβερνητικό κόμμα του ΛΑΟΣ γιγάντωσε ακαριαία τη Χρυσή Αυγή στον χώρο της αντιμνημονιακής ακροδεξιάς από τη μία, ενώ από την άλλη ώθησε όλα τα προβεβλημένα στελέχη του να μεταπηδήσουν στην επίσης μνημονιακή ΝΔ, η οποία τούς εξασφάλιζε το πολιτικό μέλλον τους.
Με την πολιτική του ο Γ. Καρατζαφέρης κατέστησε το κόμμα του περιττό, χωρίς λόγο ύπαρξης! Η εκλογική εξαφάνιση είναι πλέον τυπική διαδικασία.
Συνοθύλευμα
Απομακρύνει τους κεντρώους
ΑΠΩΘΗΣΗ προκαλεί στους κεντροαριστερούς, ΠΑΣΟΚικής προέλευσης, αλλά και στους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους ο συναγελασμός της ΝΔ με την ακροδεξιά. Αν μάλιστα προστεθεί και το γεγονός ότι ξαφνικά συνυπάρχουν στο κόμμα της Δεξιάς σαν να μη συμβαίνει τίποτα ο Σαμαράς, η Ντόρα, οι βουλευτές του ΛΑΟΣ που μέχρι χθες αλληλοβρίζονταν ολημερίς κι ολονυχτίς με βαρύτατα προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, η ΝΔ δεν αποτελεί σήμερα ισχυρό πόλο έλξης για αρκετούς ψηφοφόρους. Δίνει την εικόνα ευκαιριακής συγκόλλησης αποτυχημένων πολιτικών προσώπων του παρελθόντος, που μοναδικό κίνητρο έχουν να εξασφαλίσουν όπως όπως την επανεκλογή τους, επιτείνοντας έτσι την απαξίωση του πολιτικού προσωπικού.