Η τοπική διοίκηση της πόλης Lufeng στην επαρχία Guangdong στη νότια Κίνα διέταξε την αστυνομία να περικυκλώσει και να αποκλείσει την πρόσβαση στο χωριό Wukan, προκειμένου να καταστείλει τις έντονες διαμαρτυρίες που μαίνονται τους τελευταίους μήνες και να περιορίσει την επέκτασή τους σε γειτονικές περιοχές. Ανταποκριτής της Telegraph που κατάφερε να εισέλθει στο χωριό μετέδωσε πως η τοπική κυβέρνηση έχει, ακόμη, διακόψει την παροχή νερού και τροφίμων, ασκώντας περαιτέρω πίεση στους διαδηλωτές να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους. Τα αποθέματά τους, δηλώνει, αρκούν μόνο για δέκα ακόμη μέρες.
Χίλιοι αστυνομικοί στάλθηκαν να αποκαταστήσουν τη τάξη και συγκρούστηκαν με τους διαδηλωτές, κάνοντας χρήση δακρυγόνων και αντλίων νερού. Μέχρι στιγμής οι χιλιάδες κάτοικοι που βρίσκονται συγκεντρωμένοι στη πλατεία του χωριου έχουν καταφέρει να απωθήσουν τις εφόδους της αστυνομίας.
Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν στο χωριό Wukan τη Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου ως αντίδραση στην απόφαση της κομματικής επιτροπής να πουλήσει μεγάλο μέρος των εκτάσεων που είχαν παραχωρηθεί στους χωρικούς του σε εταιρεία αναπτυξιακών έργων, χωρίς πρωτύτερα να τους συμβουλευτεί αλλά και χωρίς να τους αποζημιώσει επαρκώς από τα κέρδη αυτής της εμπορικής συναλλαγής. Οι ταραχές που ξέσπασαν τότε κράτησαν αρκετές μέρες και περιλάμβαναν επιθέσεις των χωρικών σε τοπικό αστυνομικό τμήμα, σε κομματικά κτίρια και ένα βιομηχανικό πάρκο, μεταξύ άλλων, ενώ γκρέμισαν και τη περίφραξη μιας έκτασης που προοριζόταν για αναπτυξιακά έργα και εκδίωξαν τους κομματικούς αξιωματούχους από την περιοχή τους.
Η αντίδραση της αστυνομίας ήταν σχετικά μετριοπαθής τότε και κατά τη διάρκεια των μηνών που μεσολάβησαν. Στις αρχές Δεκεμβρίου, ωστόσο, άρχισαν να γίνονται συλλήψεις σε βάρος κυρίως των θεωρούμενων ως διοργανωτών των διαμαρτυριών με την κατηγορία της συμμετοχής στις βίαιες κινητοποιήσεις του Σεπτεμβρίου. Ανάμεσά τους ήταν και ο Xue Jinbo που δρούσε ως εκπρόσωπος του χωριού και ο οποίος συνελήφθη στις 9 Δεκεμβρίου από ομάδα αστυνομικών με πολιτικά. Την τρίτη μέρα κράτησής του μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο λόγω “ξαφνικής ασθένειας” όπου και πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια, σύμφωνα με τις δηλώσεις της τοπικής κυβέρνησης. Η νεκροτομική εξέταση απέκλεισε άλλα αίτια θανάτου, όπως κακομεταχείριση από την αστυνομία, και η επίσημη αναφορά έκανε λόγο μόνο για μελανιές στα χέρια και στα γόνατα, τις οποίες απέδωσε στις χειροπέδες και σε πιθανή καθιστική στάση του θανόντος.
Άλλοι χωρικοί, ωστόσο, που τον είδαν νεκρό, δήλωσαν ότι έφερε εκτενή τραύματα στο πρόσωπο και το σώμα και θεώρησαν υπεύθυνη την αστυνομία για το θάνατό του. Η ανακοίνωση του θανάτου του ήταν που πυροδότησε τις νέες ταραχές στο Wukan. Οι κάτοικοι ζητούν να επιστραφεί το σώμα του νεκρού ώστε να ταφεί στο χωριό του και να εξεταστεί εκ νέου για να επαληθευθούν οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης πως δεν έφερε τραύματα, η τελευταία, όμως, αρνείται να το πράξει ενισχύοντας τις υποψίες για σχετική υπαιτιότητά της.
Στην χώρα του Μάο τέτοιες περιπτώσεις συγκρούσεων των χωρικών και καλλιεργητών με την αστυνομία και τη κυβέρνηση γίνονται ολοένα και συχνότερες τα τελευταία χρόνια και υπολογίζονται σε δεκάδες χιλιάδες σ’ όλη την επικράτεια κάθε έτος. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας συχνά αρνείται την ύπαρξη τέτοιων περιστατικών ή τα κρύβει πίσω από όρους όπως “μαζικά περιστατικά” που περιλαμβάνουν απεργίες, διαδηλώσεις και εξεγέρσεις.
Ως πηγή της δυσαρέσκειας του αγροτικού πληθυσμού της χώρας κυρίως αναφέρεται η “διαφθορά των τοπικών κυβερνήσεων”, όμως και η ίδια καθίσταται δυνατή και διογκώνεται υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Με τη μετάβαση της χώρας από ένα κομμουνιστικό σε ένα καπιταλιστικό μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης, η νέα συγκέντρωση κεφαλαίων στα χέρια μικρών και ισχυρών επιχειρηματικών κύκλων σε συνδυασμό με την εξωστρεφή οικονομική πολιτική της Κίνας και την προσπάθειά της να καθιερωθεί ως πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική δύναμη, έχουν ταυτίσει σε μεγάλο βαθμό τα συμφέροντα της πολιτικής ηγεσίας της χώρας με τα συμφέροντα της οικονομικής, επιχειρηματικής της ηγεσίας.
Η “ανάτπυξη” έχει αναδειχθεί σε πρωτεύοντα στόχο του ΚΚ με κύρια θύματα τα εκατομμύρια των χωρικών που βλέπουν τις δασικές και καλλιεργήσιμες εκτάσεις τους να καταλαμβάνονται από επεκτεινόμενες πόλεις, γιγάντια αναπτυξιακά έργα, βιομηχανίες που μεταφέρονται στην κινεζική επαρχία, και τους φυσικούς πόρους από τους οποίους εξαρτώνται για τη διαβίωσή τους, όπως το νερό, να μολύνονται. Το βραχυπρόθεσμο ή μεσοπρόθεσμο οικονομικό διακύβευμα είναι τόσο σημαντικό για τους Κινέζους πολιτικούς, τους τοπικούς διοικητικούς υπαλλήλους, καθώς και για τους Κινέζους και ξένους επιχειρηματίες που τα συμφέρονται και τα δικαιώματα των καλλιεργητών και των φτωχών αστικών πληθυσμών τίθενται σε δεύτερη μοίρα.
Η μετάλλαξη της οικονομικής δομής της χώρας είχε ως αποτέλεσμα η δημόσια ιδιοκτησία γης, που σε άλλες περιστάσεις εξασφάλιζε στους χωρικούς καλλιεργήσιμες εκτάσεις και τους προστάτευε από την συμπίεση της ιδιοκτησίας τους, τώρα να νοείται και να χρησιμοποιείται περισσότερο ως “κρατική ιδιωτική περιουσία” και σε συνδυασμό με τη μονοκομματική εξουσία να διευκολύνει τον αποκλεισμό των καλλιεργητών από τη λήψη αποφάσεων οικονομικής πολιτικής και την ανεπαρκή αποζημίωσή τους.
Την ίδια περίοδο των ανακατατάξεων στο παγκόσμιο σκηνικό, η διογκούμενη κοινωνική κρίση στο εσωτερικό της Κίνας αποκτά κρισιμότερη σημασία για την πολιτική εξουσία, που βλέπει σ’ αυτήν μια απειλή αναστάτωσης και ανατροπής φιλοδοξιών, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται κατασταλτικά. Την ίδια στιγμή, τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων χωρικών φαίνεται να αντισταθμίζονται κοινωνικά από τον εξίσου μεγάλο αριθμό Κινέζων που στις νέες μεγαλουπόλεις και τα εργοστάσια βρήκαν ευνοϊκότερες συνθήκες ζωής από αυτές που είχαν συνηθίσει στην αγροτική επαρχία. Και οι δύο ομάδες όμως δοκιμάζονται από την αυθαιρεσία που γεννιέται από τη συνάρτηση των συμφερόντων της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, που αποτρέπει είτε την θεσμοθέτηση μέτρων προστασίας των Κινέζων εργατών, καλλιεργητών και πολιτών είτε την εφαρμογή τους, όπου υπάρχουν.
Υπάρχει όμως μια απειλή για όλες τις ομάδες και τις τάξεις της Κίνας, κι αυτή την απειλή συνθέτουν η περιβαλλοντική μόλυνση, η μείωση των καλλιεργήσεων εκτάσεων λόγω της βιομηχανοποίησης και της αστικοποίησης και η κλιματική ερημοποίηση της βόρειας Κίνας, που συνολικά περιορίζουν τη δυνατότητα της Κίνας να θρέψει τον πληθυσμό της.
http://www.youtube.com/watch?v=_GpV_XRdfuY
http://www.youtube.com/watch?v=iGGMsMXY_ZY