Στο χθεσινό μας άρθρο τονίσαμε ότι η εξαγγελία του δημοψηφίσματος από τον πρωθυπουργό αποτελούσε ένα τέχνασμα με στόχο, πρώτον, να ανακόψει τις κοινωνικές ζυμώσεις αμφισβήτησης όχι μόνο της στενά εννοούμενης κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και της γενικής της κατεύθυνσης, μεταθέτοντας τις εξελίξεις από το κοινωνικό στο θεσμικό, κοινοβουλευτικό επίπεδο.
Δεύτερον, να κινήσει διαδικασίες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ που θα οδηγήσουν, μέσα από κινδύνους και απειλές διάσπασης και κατάρρευσης, στην ενίσχυση της εσωτερικής συνοχής και στην επανάκτηση της πρωτοκαθεδρίας στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων από τη κυβέρνηση.
Τρίτον, να υπονομεύσει την υποτιθέμενη εναλλακτιική πολιτική πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφομοιώντας την επιχειρηματολογία της στην κατεύθυνση της αξιωματικής υπέρασπισης της ευρωπαϊκής και ευρωζωνικής πορείας της πορείας.
Τέταρτον, να αξιοποιήσει αντίστοιχα τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην διασπορά της εθνικής και οικονομικής καταστροφολογίας για την χειραγώγηση των αντιδράσεων και των απόψεων των πολιτών.
Και όλα τα παραπάνω με στόχο την δημιουργία ενός καίριου, ιστορικού πολιτικού ορόσημου προτού αρχίσει η εφαρμογή των όρων της νέας δανειακής σύμβασης, που θα λειτουργήσει ως νομιμοποιητικό γεγονός μιας νέας αφετηρίας μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και υλοποίησης μέτρων ληστρικής δημοσιονομικής λιτότητας και εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας, της οποίας η αντίδραση αναμενόταν κι αναμένεται οξύτατη.
Ως προς αυτόν τον στρατηγικό σχεδιασμό η εξαγγελία του δημοψηφίσματος, ουσιαστικά η απειλή της διεξαγωγής του και της προσφυγής στην εντολή μιας απογοητευμένης, ριζοσπαστικοποιούμενης αλλά φοβικής ακόμη ελληνικής κοινωνίας, φαίνεται να πέτυχε τους στόχους της.
Περισσότερα »Η εξαγγελία του δημοψηφίσματος πέτυχε!
