Πολιτικοί τακτικισμοί προ του μνημονίου 2
Σίγουρα αν παρακολουθεί κάποιος καλόπιστα τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων μηνών θα έχει προβληματιστεί από τις παλινωδίες των κομμάτων που στηρίζουν την τρέχουσα κυβέρνηση την ίδια στιγμή που ο προσανατολισμός τους σε όλες τις κρίσιμες περιστάσεις και για όλα τα διακυβεύματα παρέμεινε και αποδείχθηκε σαφής. Παρά την φαινομενική αντίφαση, είναι ακριβώς αυτές οι πολιτικές σταθερές που ορίζουν τους τακτικισμούς και τις θεατρικές εντάσεις εντός και μεταξύ των συστατικών κομμάτων της τρικομματικής κυβέρνησης.
Το πρωτεύον διακύβευμα είναι και παραμένει η υλοποίηση του “προγράμματος προσαρμογής” και “δημοσιονομικής εξυγίανσης” που υποδεικνύει η τρόϊκα, ενώ τα επικοινωνιακά παιχνίδια στόχο έχουν να διατηρήσουν τα ελάχιστα ψήγματα πολιτικής στήριξης των τριών αυτών κομμάτων, μετριάζοντας κατά το δυνατό τις κοινωνικές αντιδράσεις και περιορίζοντας τη συμπαράταξη κοινωνικών δυνάμεων πέρα από κομματικές γραμμές· η κομματική λογική και νοοτροπία είναι η μόνη συνθήκη που εμποδίζει την πλήρη καταβαράθρωση των δημοσκοπικών τους ποσοστών.
Την ώρα βέβαια που συμπράττουν εναντίον του λαϊκού συμφέροντος, ταυτόχρονα ανταγωνίζονται μεταξύ τους, καθώς αυτή είναι η συνθήκη για την άνοδο των ποσοστών τους και τον επαναπροσδιορισμό του πολιτικού βάρους καθενός σε αυτή τη συμμαχία, κι όσο φαινομενικά αποκλίνουν με τους τακτικισμούς, τόσο συγκλίνουν στους στρατηγικούς στόχους.
