Με δηλώσεις του στο πρακτορείο ειδήσεων newsbeast.gr ο εκπρόσωπος τύπου της ΕΛ.ΑΣ. Θ. Κοκκαλάκης δηλώνει: “Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι το γεγονός ότι οι κουκουλοφόροι εισβάλλουν μέσα στους συγκεντρωμένους διαδηλωτές. Γεγονός που έχει ως συνέπεια η Αστυνομία να μη μπορεί να εισχωρήσει στο ειρηνικό πλήθος γιατί θα κατηγορηθεί για διάλυση των συγκεντρώσεων” και συμπληρώνει “πρέπει οι πολίτες να τους εμποδίζουν την είσοδο και να τους παραγκωνίζουν για να μπορούν οι αστυνομικοί να κάνουν τη δουλειά τους και να τους συλλαμβάνουν χωρίς να κινδυνεύουν οι πολίτες”.
Σημειώνει δε πως “είχε αφεθεί να πιστεύεται ότι υπάρχουν κουκουλοφόροι μέσα στην Αστυνομία. Αυτά είναι αφέλειες! Φυσικά και δεν υπάρχουν προβοκάτορες στην Αστυνομία. Όσοι τα λένε αυτά, τα αναφέρουν μόνο για να τα πουν ή εξυπηρετούν σκοπιμότητες”.
Θα πρέπει να είναι άλλη μια περίπτωση από εκείνες όπου οι αρχές της χώρας και οι πολίτες βλέπουν και βιώνουν όχι απλώς διαφορετικά, αλλά και αντίθετα πράγματα.
Ως προς το πρώτο μέρος της δήλωσης του εκπροσώπου τύπου της ΕΛ.ΑΣ, αποτελεί πράγματι πρόκληση για τους διαδηλωτές η διαφύλαξη του χαρακτήρα της συγκεντρωσής τους και η προστασία της από μειοψηφίες που προσπαθούν, με τη γενική κάλυψη του συγκεντρωμένου πλήθους – γιατί στις πλείστες των περιπτώσεων μάλλον δεν κρύβονται μέσα σε αυτό, αλλά κινούνται περιφερειακά ως διακριτή ομάδα που είναι ορατή και εκμεταλλεύονται την παρουσία του που αποκόπτει δρόμους και περιορίζει τη κίνηση και πρόσβαση – να προβούν στις όποιες πράξεις τους, συμπλεκόμενοι με δυνάμεις των ΜΑΤ και προσφέροντας την αφορμή ή το άλλοθι για τη γενικευμένη στοχοποίηση των διαδηλωτών και της διαδήλωσης συνολικά.
Σε μαζικές διαδηλώσεις μια τέτοια περιφρούρηση, όπως για δικούς του λόγους και παραπλανητικά επικαλείται ο κος Κοκκαλάκης, είναι πρακτικά αδύνατη. Κόσμος από ολόκληρες πόλεις ή ακόμη και περιφέρειες συγκεντρώνονται σε ένα περιορισμένο χώρο, ψάχνουν γνωστούς, τριγυρνούν στο πλήθος ανταλλάσσοντας κουβέντες και απόψεις, δημιουργούν “πηγαδάκια” συζητήσεων, αναζητούν τρόπους συμβολής στις ανάγκες τις συγκέντρωσης ενδεχομένως, με άλλα λόγια συναθροίζονται ελεύθερα και διαμαρτύρονται για επίσημες πολιτικές και επιλογές. Δεν γνωρίζουν εκ των προτέρων ο ένας τον άλλον ούτε είναι δυνατόν να γνωριστούν και με τον άμεσο περίγυρό τους, αφού αυτός μετακινείται συνεχώς, ενώ γίνεται ακόμη πιο δύσκολο να διατηρήσουν αυτόν τον κλειστό κύκλο σε στιγμές εντάσεως κατά τις οποίες μάζες ανθρώπων μετακινούνται βίαια και άτακτα στον χώρο. Είναι επίσης περιστάσεις όπου η διάθεση του κόσμου και η δυναμική που αναπτύσσεται είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με εκείνη της περιχαράκωσης, η οποία όταν εφαρμόζεται τείνει μάλλον να δημιουργεί εντάσεις σε αυτούς που αποκλείει και μεταξύ αυτών που διαχωρίζει. Λόγω πάλι του συγκεντρωμένου πλήθος είναι επίσης πρακτικά αδύνατον αυτός ο όγκος να κινείται συντονισμένα ώστε να διατηρήσει σε απόσταση τους “κουκουλοφόρους” αν τυχόν κάνουν την εμφάνισή τους.
Αν και συχνά και ως ένα μόνο βαθμό δικαιολογημένα, λέγεται πως “οι κουκουλοφόροι διαλύουν συγκεντρώσεις”, για την ακρίβεια πρέπει να ειπωθεί πως δεν έχουν παρόλαυτα τη δύναμη να το πράξουν (μόνοι τους), παρά μόνο με την επέμβαση της αστυνομίας, με την οποία ξεκινάει η τηλεοπτικά γνωστή και δημοφιλής “ανταλλαγή”, κι η οποία (επέμβαση) είναι καλόπιστα ή αφελώς αδιάκριτη, πάσχει δηλαδή ως προς τον σχεδιασμό, και πραγματιστικά στοχευμένη προς το σύνολο του συγκεντρωμένου κόσμου.
Στις κρίσιμες και μαζικές συγκεντρώσεις των τελευταίων δύο χρόνων η διάλυσή τους από την αστυνομία τείνει να ακολουθεί ένα μοτίβο:
- Μικρή ομάδα κουκουλοφόρων προσεγγίζει τη Πλατεία Συντάγμος από τη μία πλευρά, κατά κανόνα από αριστερά, λόγω της πληθώρας δυνάμει διαθέσιμων “πολεμοφοδίων” (μαρμάρινη πρόσοψη του ξενοδοχείου).
- Οι δυνάμεις των ΜΑΤ εκτοξεύουν δακρυγόνα σε όλο τον όγκο των διαδηλωτών μπροστά στη βουλή, απωθώντας τον πίσω και δεξιά.
- Διμοιρίες των ΜΑΤ κατεβαίνουν προς τη πλατεία Συντάγματος καταδιώκοντας διαδηλωτές και κουκουλοφόρους και αναπτύσσονται περισσότερο στην αριστερή πλευρά.
- Είτε κατεβαίνουν χαμηλά προς το κάτω μέρος της Πλατείας πετώντας δακρυγόνα προς τις κατεθύνσεις προς τις οποίες απωθούν τους διαδηλωτές, πίσω και δεξιά προς το κέντρο της πλατείας και προς τον δεξί δρόμο, είτε άλλη διμοιρία που έρχεται από πλάγια κάνει ακριβώς το ίδιο.
Οι προηγούμενες κινήσεις δημιουργούν συνωστισμό στο δεξί μέρος της πλατείας, με κόσμο να ανεβαίνει σιγά-σιγά ξανά προς τον κεντρικό δρόμο, ενώ ένα μέρος διαδηλωτών εγκαταλείπει τη πλατεία και μετακινείται προς τις διεξόδους, την Ερμού και την Μητροπόλεως. Στο σημείο αυτό η αστυνομία έχει εκπληρώσει κατά το ήμισυ τον στόχο της: αδειάζει την πλατεία από κάποιους διαδηλωτές, ενώ συμπιέζει διαδηλωτές και κουκουλοφόρους σε έναν ακόμη πιο περιορισμένο χώρο. - Τότε παρεμβαίνει άλλη μια διμοιρία που έρχεται από τα δεξιά της Βουλής και καταδιώκει εκ νέου με γκλομπ και δακρυγόνα το πλήθος προς τα κάτω. Δημιουργεί έτσι μια συγκεκριμένη οδός διαφυγής, επιταχύνοντας την αποχώρηση των διαδηλωτών από τη Πλατεία.
- Αν ο κόσμος είναι πολύς και η αποχώρηση πιο βραδεία, οι διμοιρίες που επιχειρούν από πάνω και πλάγια της Πλατείας, συνεπικουρούνται από άλλη διμοιρία που επιχειρεί από το κάτω μέρος, συμπιέζοντας ακόμη περισσότερο τους διαδηλωτές με τους κουκουλοφόρους και αφήνοντας μία μόνο έξοδο διαφυγής, ενώ αυτούς που απομακρύνονται τους εμποδίζουν να ανέβουν εκ νέου στη πλατεία κάνοντας χρήση χημικών στους δρόμους που οδηγούν σε αυτή. Έτσι διασκορπίζουν τον κόσμο προς Μοναστηράκι και προς Προπύλαια
- Οπότε τείνουν να αναλαμβάνουν δράση οι “έφιπποι” αστυνομικοί, με καταδρομικές επιχειρήσεις οριζόνται και κάθετα σε αυτές τις οδούς τρομοκρατώντας τους συγκεντρωμένους.
Ο επιχειρησιακός σχεδιασμός της αστυνομίας έχει ως καίριο σκοπό είτε την απώθηση των συγκεντρωμένων διαδηλωτών, ώστε να στερήσει από τους κουκουλοφόρους τη γενική κάλυψη (περισσότερο της περίστασης παρά της καθαυτής ανάμιξης) του πλήθους, αντιμετωπίζοντας με αδιάκριτο και “ολοκληρωτικό” τρόπο τη κατάσταση κρίσης, είτε την διάλυση της συγκέντρωσης της ίδιας που συνιστά και το μεγαλύτερο όπλο κατά της κυβέρνησης.
Η συνεπής συγκράτηση και απόσυρση της αστυνομίας ενόσω οι κουκουλοφόροι προκαλούν φθορές και μαζεύουν πολεμοφόδια μάλλον ενισχύει το δεύτερο σενάριο ως πιο πιθανό. Εξάλλου το εύρος των αστυνομικών επιθέσεων σε βάρος των διαδηλωτών και ο αριθμός των χρησιμοποιούμενων δακρυγόνων, η αντιμετώπιση δηλαδή των διαμαρτυρομένων πολιτών ως δυνάμει ή ενεργεία εγκληματιών δεν μπορεί να εξηγηθεί βάσει της πρώτης ερμηνείας.
Αυτή η συμπεριφορά της αστυνομίας που προσβάλει άμεσα την υγεία και τα δικαιώμτα των πολιτών φαίνεται να εδράζεται, να προωθεί και να εμπεδώνει και μια διαστρεβλωμένη θεώρηση της τάξης και των πρακτικών επιβολής της, καθώς και του δικαίου. Δηλαδή, οι γενικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που εφαρμόζει η αστυνομία τείνουν να παράγουν το αποτέλεσμα που προϋποθέτουν για την επιτέλεσή τους. Αυτό ισχύει ενδεχομένως περισσότερο για τους πιο φιλήσυχους πολίτες, για τους λιγότερο διατεθειμένους να προβούν σε πράξεις βίας βάσει σχεδίου και διάθεσης, παρά για τους υπολοιπους, κι ας ακούγεται παράδοξο.
Όταν ο μέσος φιλήσυχος και νομιμόφρων πολίτης υπόκειται στις αυθαιρεσίες και τις αυταρχικές πρακτικές που εφαρμόζει η αστυνομία για την αντιμετώπιση των διαδηλώσεων, η αίσθηση δικαίου και νομιμότητας που τον διακατέχει μπορεί να τον οδηγήσει ευκολότερα στη διάπραξη αυθόρμητων πράξεων βίας, ως μέσο αντίδρασης, αντίστασης και αποκατάστασης της ηθικής και δικαιϊκής τάξης έναντι των αυτουργών των αστυνομικών αυθαιρεσιών, αυτών συνεπώς που την παραβιάζουν, ή το λιγότερο μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα ανοχής του, αν όχι υποστήριξης και επικρότησης, των βίαιων πράξεων των άλλων. Ακολουθούνται, επομένως, αστυνομικές πακτικές εξώθησης των πολιτών σε βία, προωθώντας μια στρεβλή προσέγγιση σε θέματα που αφορούν τη δημόσια τάξη.
Τα παραπάνω, βέβαια αφορούν περιπτώσεις που κάποιο άλλοθι έχει δοθεί, ενώ συχνά αυτό το άλλοθι έστω μπορεί να απουσιάζει εξ ολοκλήρου και δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα
http://www.youtube.com/watch?v=VqqjUzbzqVo
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της απάντησης του κου Κοκκαλάκη, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν κουκουλοφόροι στην αστυνομία, και πάλι οι μαρτυρίες και οι εμπειρίες του κόσμου που διαδηλώνει, ενίοτε και οι φωτογραφίες και τα βίντεο που κρατάει, δείχνουν μια διαφορετική πραγματικότητα. Δείχνουν μια πραγματικότητα όπου κουκουλοφόροι και αστυνομία μπορούν να συνεργάζονται από κοντά και σε συντονισμό, ενώ συχνά οι πολιτικές “δυνάμεις υποστήριξης” των επίσημων δυνάμεων καταστολής μπορεί να συνοδεύουν ανοιχτά εκείνες της αστυνομίας.
Όσον αφορά το πιο πρόσφατο επεισόδιο, τις κινητοποιήσεις της 12ης Φλεβάρη 2012 ενάντια στη ψήφιση του 2ου μνημονίου, ο γράφων καταθέτει ότι στη Θεσσαλονίκη, όταν άρχισαν τα επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και ΜΑΤ επί της Αριστοτέλους, άνδρες των ΜΑΤ και κουκουλοφόροι είχαν συγκεντρωθεί επί της Βασιλέως Ηρακλείου, όπισθεν του εμπορικού κέντρου, στεκόμενοι αντικριστά στις δύο πλευρές του πεζοδρομίου περιμένοντας οδηγίες. Μια διμοιρία που ανέβηκε απο τον κάθετο δρόμο απώθησε τον κόσμο που περνούσε από το σημείο προς την Ερμού, κόβοντας την οπτική πρόσβαση στην Βασ. Ηρακλείου, ενώ λίγο αργότερα δύο ακόμη κουκουλοφόροι με λοστούς εθεάθησαν να εγκαταλείπουν ένα σημείο όπου ήταν συγκεντρωμένες δυνάμεις των ΜΑΤ, επί της Αγίας Σοφίας στη διασταύρωση με τη Τσιμισκή, όταν αυτές διατάχθηκαν να κινηθούν προς την Αριστοτέλους.
Οι δηλώσεις των εκπροσώπων όλων των αρχών της χώρας επιδεικνύουν έναν αυξανόμενο αυτισμό και μια περιχαράκωση σε πολιτικές επιταγές και επικοινωνιακές τακτικές διαχείρισης καταστάσεων που αν μη τι άλλο καταδεικνύουν και μεγεθύνουν την απόσταση που τους χωρίζει από τη κοινωνία και τα τεκταινόμενα, τροφοδοτώντας με τον τρόπο αυτό την ένταση και το πολιτικό αδιέξοδο, μη όντας πρόθυμοι να ανταποκριθούν στις δημοκρατικές προσδοκίες των πολιτών τους.