Η παρέλαση της 25 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη διεξήχθη με αυξημένη αστυνομική παρουσία, με αλυσίδες αστυνομικών κατά μήκος και των δύο πλευρών της παραλιακής λεωφόρου για εκατοντάδες μέτρα.
Σε αντίθεση με την παρέλαση της 28 Οκτωβρίου, οι δυνάμεις των ΥΜΕΤ και ΜΑΤ ήταν τώρα παρατεταγμένες με πλήρη εξάρτυση και εξοπλισμό και σε αρκετά σημεία, ιδίως εκεί που δεν υπήρχαν σιδερένια κιγκλιδώματα και ήταν περισσότεροι διαδηλωτές συγκεντρωμένοι, σχημάτιζαν 3-4 παράλληλες σειρές, ώστε να εμποδίσουν τους διαμαρτυρόμενους πολίτες να εισέλθουν στο οδόστρωμα.
Οι περισσότεροι οργανωμένοι διαδηλωτές ήταν με τα πρωτοβάθμια σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, καθώς και με ενώσεις εκπαιδευτικών.
Κατά τη παρέλαση κυριαρχούσαν συνθήματα όπως:
– “Ψωμί, παιδεία, ελευθερία, τη χούντα θα τη ρίξουμε πριν το 13”
– “To ’21 δεν ήτανε γιορτή, ήταν επανάσταση και πάλη λαϊκή”
αλλά και συνθήματα που παρακινούσαν τους μαθητές και παρελαύνοντες να μην τιμήσουν τους επισήμους:
– “Στρίψτε το κεφάλι αριστερά, δείξτε το δρόμο για τη λευτεριά”
Δεν έλειψαν και συνθήματα “συμπαράστασης” προς τους αστυνομικούς, όπως:
– “Των αστυνομικών πληρώστε την υπερωρία, σήμερα θα λιώσουν στην ορθοστασία.
Γενικά το κλίμα ήταν λιγότερο φορτισμένο από τη παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, εν μέρει λόγω της απουσίας κάποιου υψηλού πολιτικού αξιωματούχου με προβεβλημένη στήριξη στα μνημονιακά μέτρα, κι εν μέρει λόγω της παρουσίας “ετοιμοπόλεμων” αστυνομικών καθώς η σύσταση του κόσμου ήταν τέτοια που θα μπορούσε να καταστήσει τη ρίψη χημικών επικίνδυνη για μικρές και μεγάλες ηλικιακές ομάδες συγκεντρωμένων.
Η διαδήλωση κύλισε εν πολλοίς χωρίς εντάσεις. Στο τέλος μόνο, μετά την ολοκλήρωση της επίσημης παρέλασης, οι συγκεντρωμένοι που ήθελαν να διαδηλώσουν στη λεωφόρο ήρθαν σε σύγκρουση με τις δυνάμεις των ΜΑΤ και ΥΜΕΤ, που δεν είχαν λάβει ακόμη εντολή να αποχωρήσουν. Μετά από μικρής έντασης επεισόδια η αστυνομία άνοιξε το χώρο και ακολούθησε διαδήλωση που έφτασε μέχρι τη πλατεία Αριστοτέλους ακολουθώντας τη παραλιακή λεωφόρο. Η αστυνομία ακολούθησε τη πορεία μέχρι το ξενοδοχείο “Μακεδονία Παλάς”.
Παρά τα μικρής έντασης επεισόδια δεν υπήρχε κλίμα ή βούληση σύγκρουσης με τα ΜΑΤ, περά από μεμονωμένους λεκτικούς διαπληκτισμούς. Αυτό ήταν εμφανές από την έλλειψη επεισοδίων όταν η αστυνομία άνοιξε το δρόμο:
Η υποχώρηση των αστυνομικών δυναμεων ήταν άτακτη και συγκεχυμένη, με τις δυνάμεις που έκλειναν κάθετα το οδόστρωμα να μετακινούνται προς τα πίσω και πλάγια, προς την άκρη του δρόμου, κι αυτούς που έκλειναν από τα οριζόντια τη παραλιακή να οπισθοχωρούν προς το κέντρο του δρόμου, βρισκόμενοι με τη πλάτη στους πολίτες που ξεκινούσαν τη δική τους παρέλαση διαμαρτυρίας, χωρίς να δεχτούν επιθέσεις.