Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

αυταρχισμός

Σε κίνδυνο να τεθεί σε αργία, χάνοντας το εισόδημά του έως τέσσερα χρόνια, βρίσκεται ο Πέτρος Καπετανόπουλος, επειδή έκανε παρατήρηση σε άνδρες της Ομάδας ΔΙΑΣ για κακομεταχείριση συλληφθέντος

Αναδημοσίευση: Πώς μια πράξη συμπαράστασης εξελίσσεται σε κακούργημα

Σε κίνδυνο να τεθεί σε αργία, χάνοντας το εισόδημά του έως τέσσερα χρόνια, βρίσκεται ο Πέτρος Καπετανόπουλος, επειδή έκανε παρατήρηση σε άνδρες της Ομάδας ΔΙΑΣ για κακομεταχείριση συλληφθέντοςΉταν Σάββατο 21 Ιουλίου, τα μεσάνυχτα, όταν ο Πέτρος Καπετανόπουλος άκουσε φωνές στην γειτονιά του, στον Κολωνό. Μόλις είχε βάλει για ύπνο το μικρό παιδί του και είπε στην σύζυγό του ότι θα κατέβει να δει τι συμβαίνει. Κατεβαίνοντας είδε πέντε άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ να έχουν συλλάβει έναν μετανάστη, ενώ ένας εξ αυτών είχε το πόδι του πάνω στην κοιλιά του συλληφθέντα. «Γιατί το κάνετε αυτό; Τον συλλάβατε, δεν χρειάζεται βία», τους είπε. Τότε εκείνοι του εξήγησαν ότι δεν τον πατάνε και έκαναν βίαιη επίδειξη πατώντας με δύναμη ξανά τον μετανάστη. «Αυτό σημαίνει τον πατάμε», του είπαν. Ο ίδιος επανέλαβε ότι πρόκειται περί βασανισμού ήδη συλληφθέντος. Το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθεί και ο ίδιος.

Περισσότερα »Αναδημοσίευση: Πώς μια πράξη συμπαράστασης εξελίσσεται σε κακούργημα

Η πολιτική της ‘μηδενικής ανοχής’ στα σχολεία των ΗΠΑ

Η υιοθέτηση μιας πολύ αυστηρής πολιτικής ως προς τη συμπεριφορά των μαθητών στα σχολεία στην Αμερική, που εφαρμόστηκε αρχικά για την καταπολέμηση της βίας, των ναρκωτικών και της εγκληματικότητας που μεταφερόταν στις σχολικές αίθουσες και αυλές, φαίνεται να έχει εξελιχθεί σε μια στάση “μηδενικής ανοχής” που έχει μετατρέψει τα σχολεία σε πειθαρχικά ιδρύματα που δεν έχουν ως στόχο την εκπαίδευση των μαθητών, την μόρφωσή τους και τη προαγωγή της κοινωνικής προόδου, αλλά τους αντιμετωπίζουν ως δυνάμει και ενεργεία εγκληματίες.

Αυτή η προσέγγιση φαίνεται να έχει ως αιτίες την θεωρητική/εννοιολογική και οργανωτική αποδέσμευση του σχολείου από τις κοινότητες μέσα στις οποίες λειτουργεί, την αξιολογική χρηματοδότηση της εκπαίδευσης και μια αναδυόμενη “κουλτούρα δημόσιας ασφάλειας” που διαπερνά τους θεσμούς της αμερικανικής πολιτικής και κοινωνίας, με την προώθηση μιας παρεμβατικής πολιτικής της αστυνομίας που ποινικοποιεί συμπεριφορές και αντί να προλαμβάνει και να αντιμετωπίζει το έγκλημα, οδηγεί ολοένα και περισσότερους μαθητές στην εγκατάλειψη του σχολείου, τη κοινωνική περιθωριοποίηση και εν τέλει την εγκληματικότητα.

Περισσότερα »Η πολιτική της ‘μηδενικής ανοχής’ στα σχολεία των ΗΠΑ

Αναδημοσίευση: Η χούντα στον τύπο μάς αφορά όλους

Έχουμε και λέμε: ένα ξένο μέσο φιλοξενεί καταγγελίες για βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη της χώρας, χωρίς να έχει ζητήσει τη διενέργεια ΕΔΕ ως ώφειλε και χωρίς να έχει ζητήσει την παρέμβαση της δικαιοσύνης όπως έπρεπε να κάνει, βγαίνει στη Βουλή και απαξιώνει τις καταγγελίες. Αποφαίνεται μόνος του ότι ουδέποτε έλαβαν χώρα οι βασανισμοί και εγκαλεί όσους ζητούν διερεύνηση του ζητήματος.

Λίγες ημέρες αργότερα η ιατροδικαστική έκθεση τον ξεμπροστιάζει, τόσο τον ίδιο, όσο και τα χουντικά στεγανά βασανιστών, στην αστυνομία. Η έκθεση αποφαίνεται ότι τα βασανιστήρια όντως έλαβαν χώρα. Τα εγχώρια ΜΜΕ θάβουν το θέμα, όπως το είχαν θάψει και στην αρχή. Ο υπουργός αισθανόμενος ασφάλεια από τη μιντιακή ομερτά δε ζητά συγγνώμη, δεν παραιτείται, δε ζητά καν να ξεκινήσει άμεση διερεύνηση σχετικά με το τι συμβαίνει κάτω από τη μύτη του- αν όντως είναι τόσο “αθώος”. Η κυβέρνηση το ίδιο. Ο πρωθυπουργός εκστομίζει λόγους περί “άκρων”, δημοκρατίας και πατριωτισμού, ενόσω ανέχεται- στην καλύτερη περίπτωση- το χουντικό άκρο βασανιστών να θεριεύει μέσα στο κράτος.

Περισσότερα »Αναδημοσίευση: Η χούντα στον τύπο μάς αφορά όλους

Share